Karwina jest dość mocno powiązana ze zbiornikami wodnymi. Jednak większość z nich nie nadaje się do żadnego użytku. Zbiorniki te są konsekwencje wydobycia. Jeden z rodzajów zbiorników na terenie Karwiny są stawy szlamowe, w których osadzany jest produkt uboczny Kopalni, czyli szlam węglowy.

Kiedy zobaczycie powierzchnię zbiorniku wodnego Pilňok, ponad piękną scenerią w pobliżu kopalni Darków (Darkov) znajduje się ciemna woda i szare brzegi. Przyroda wygląda tu bardzo ładnie. Niektóre miejsca wokół Karwiny wyglądają jak sceny z taniego horroru. Jednak istnieje tutaj co najmniej 35 zagrożonych gatunków ważek.

To właśnie ciemna woda stawów osadowych, która wygląda nieatrakcyjnie, przyciąga wiele zwierząt. „Przetrwanie populacji gatunków zagrożonych wyginięciem w tym środowisku jest paradoksalnie związane z wysokim stopniem zanieczyszczenia wód. Znajduje to odzwierciedlenie w braku światła w wodzie, co zapobiega nadmiernemu rozwojowi glonów i cyjanobakterii, a następnie pojawieniu się deficytu tlenu na dnie” – wyjaśnia ten paradoks Aleš Dolný.

Jednak w przeciwieństwie do zaginionych ważek, turystów zbyt nie przyciągają czarne stawy szlamowe. Ludzie nie mają praktycznie żadną możliwość poznania naturalnej niezwykłości Pilňoka. Oprócz znaku – Zakaz wjazdu! Niebezpieczeństwo utonięcia! – nie czekają ludzi żadne informacje. Nieco inna sytuacja panuje np. przy stawie Mokroš.

Ognisko w cieniu kopalni?

Zrekultywowany zbiornik poflotacyjny Mokroš może wydawać się nieznanym ludziom tylko zwykłym stawem. W okolicy powstało wiele podobnych zrekultywowanych stawów osadowych. Główną scenerię tych miejsc stanowią czarne, nieodnowione obszary i szyby kopalni w zasięgu wzroku. Jest to krajobraz pełen kontrastów żywej natury i zniszczonych konstrukcji metalowych.

Oprócz (nie) rekultywowanych stawów osadowych znajdziemy tutaj inny rodzaj powierzchni wody. Nie jest wyjątkiem, że ziemia z powodu kopalni opada i na powierzchnie przedostają się wody podziemne, tworząc nowe stawy. Nawet w tych wodach spotykamy nietypowe zwierzęta, w tym wiele gatunków zagrożonych wyginięciem. „Unikalne siedliska wodne często pojawiają się w obniżeniach terenu, które mogą w oczywisty sposób zastąpić naturalne siedliska w silnie zmienionym krajobrazie.

Kominek przy jednym ze stawów osadowych. Pomysł na ognisko z widokiem na działającą kopalnię i odgłosy przejeżdżających regularnie pociągów na pobliskiej bocznicy wydaje się nam niesamowicie niezwykły.

Więcej informacji i źródło można znaleźć na stronie sedmagenerace.cz